جهان آخرتبا فرارسیدن قیامت، که زندگی دنیا به پایان می‌رسد بشر در جهانی دیگر که به جهان آخرت مشهور می‌باشد نوع دیگری از زندگی را تجربه می‌کند که در آن پایان و مرگ امکان ندارد. ۱ - منظور از جهان آخرتجهانی است که انسان پس از مرگ به آن وارد میشود و در آنجا جاودانه میماند و برای آنچه در دنیا کرده است، پاداش و کیفر میبیند. ۲ - مصادیق آیات آخرتقرآن کریم صد و چهار بار از این کلمه، بی قید و اضافه و ده بار همراه کلمه «دار» و «نشأه» و پنج بار با کلمه «اولی» و هشتاد بار در برابر دنیا و... یاد کرده است. ۳ - خصوصیات چهان آخرتدر جهان آخرت، از نظام اجتماعی و تعاون و مدنیت، آن سان که در دنیا وجود دارد، خبری نیست. در آن جهان، هر انسانی به نتیجه اندیشه و گفتار و کردار خویش می‌رسد و با آنچه در دنیا کرده است، قرین میگردد. حقیقت ناب تنها در آخرت بر انسان آشکار میگردد و از این رو، شک و تردید در آنجا برای کسی پیش نمیآید و اختلاف نظری میان انسانها رخ نمیدهد. در آن سرا، انسان درمییابد که مؤثّر راستین در وقایع جهان، تنها خدا بوده و دیگر علل و اسباب تأثیر مستقل نداشتهاند. آنچه در آخرت به آدمی می‌رسد، یا نعمت است و یا نقمت. ۴ - جاوداگی آخرتلذّت و رنج در آن جهان به گونهای دیگر است و با دنیا قابل قیاس نیست: آنان که در جهان آخرت، به سعادت بهشت دست مییابند، خواهند گرفت، به آنچه جانها آرزو میکنند و چشمها را خوش میآید خواهند رسید و جاودانه در آن خواهند زیست. و آنان که به دوزخ افتند، به کیفرهایی بزرگ گرفتار میآیند قرآن از زندگی اخروی دو گروه مؤمنان و کافران بارها سخن گفته است و وعد و وعیدهای الهی را به تکرار آورده است. از نعمتهایی که مؤمنان بدان میرسند، زندگی در بهشت است؛ بهشتی که همانند آسمان‌ها و زمین بزرگ است و البته خشنودی خدا، نعمتی است بسیار بزرگتر که در آخرت نصیب مؤمنان میگردد. ۵ - دنیا مزرعه آخرتانسان را در دنیا توانِ آن نیست که به تمام و کمال، نتیجه کوششهای خویش را فراچنگ آورد؛ ولی در آخرت، آن را به گونه کامل درمییابد و هیچ عاملی را یارای ممانعت نیست. آنچه آدمی در دنیا می‌کند، همانند بذری است که میبالد و در آخرت بَر میدهد و آنان که در دنیا تنها برای بهرههای دنیوی میکوشند، نصیبی از آخرت نخواهند برد. در نظرگاه قرآنی، نه تنها انسان، که همه آفریدگان در آخرت محشور میشوند و به بندگی خدا اقرار میکنند. ۶ - ایمان به آخرتایمان به آخرت از آموزههای بنیادی دین اسلام و ادیان پیشین است. [۱۳]
تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۷۱.
[۱۴]
تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۴۰۱.
۷ - پانویس
۸ - منبعپژوهشکده تحقیقات اسلامی، کتاب فرهنگ شيعه، ص۳۹-۴۰. رده‌های این صفحه : کلام | معاد شناسی
|